Bolivia, ook op jullie "lijstje"?

23 juni 2015 - Eindhoven, Nederland

Bolivia wat een verrassing, voor ons het Nepal van Zuid Amerika. Eveneens verrast dit land ons met enorme bergen/stadjes op grote hoogte en jungle, haar vriendelijkheid ondanks de armoede en het is authentiek maar er zijn ook veel actiemogelijkheden. Eens zien of we dit land ook op jullie "lijstje" kunnen krijgen:-).

Het begint allemaal met de grensovergang, dat vanuit San Pedro in Chili gedaan wordt met een 3-daagse rit naar het eerste plaatsje Uyuni in Bolivia. En deze rit vindt niet plaats in een standaard bus, maar in een dikke 4-wheel drive jeep aangezien er geen wegen zijn vanwege de enorme hoogte en het ruige landschap. Oké, check, wij zijn overtuigd:-)! Na een uurtje bussen naar de grensovergang, staan daar de jeeps al op ons te wachten. Nou ja grensovergang... Het is gewoon een hutje achter een vulkaan, waarbij er een grotere kans is dat je die mist dan vindt. Daarnaast is de afgelegenheid te merken aan dingen zoals immigratieformulier en de "baño natural". Het immigratieformulier is niet te ontcijferen, zelfs in het Engels lijkt het nog op verkeerd Spaans. Dan maar gewoon "no" invullen op elke vraag;-). Op vraag waar de baño/wc is, krijgen we te horen "todo", oftewijl kijk maar waar je gaat zitten:-). We blijken achteraf met 11 personen gekozen te hebben voor een goed bedrijf, gezien de verhalen van dronken chauffeurs en een oude vent van in de 80 met een mank been. Hmm, dat kan dus gewoon in Bolivia, maar niet echt geruststellend als je 3 dagen volledig van hun afhankelijk tussen 3600-4800m doorbrengt. Gelukkig waren wij goed voorbereid door paar dagen op hoogte te verblijven rondom San Pedro, dus niks aan het handje met die hoogteziekte. De groep bestond uit een jeep met Portugezen, Fransen en wij zaten met 3 Brazilianen in de jeep en het was al vrij snel erg gezellig. Behalve dat 1 van de Braziliaanse meiden de eerste dag continu uit de auto hing van de hoogteziekte dan.... 

De drie dagen hadden continu de afwisseling tussen cruisen en wandelingen maken in de continu veranderende landschappen. En deze landschappen maken het dat deze trip zeker tot 1 van onze highlights tijdens de reis behoort. Ongelooflijk, zo'n bizar gekleurde plaatjes! Je waant je continu in een schilderij, alsof te niet echt is tot dat je er met je neus op staat. De eerste 2 dagen rijden we van groene, witte en rode zoutmeren vol met flamingo's naar vulkanen, woestijnlandschappen, raar gevormde stenen/rotsen en geisers. Echt te bizar, we kunnen alleen maar, zeggen zie de foto's! Op dag 3 is het tijd voor het hoogtepunt van deze highlight, of zoiets... De bijzondere zoutpannen (in ieder geval de mooiste die wij ooit hebben gezien), Salar de Uyuni. We vertrekken in het donker om zonsopgang mee te pikken en gaan daarna naar een kaktus-eiland midden op de zoutpannen. Zover als je kunt kijken mysterieuze witte vlakte met af en toe de omtrekken van omringende bergpieken, die langzaam overgaat in de kraak heldere blauwe lucht. En dat allemaal op 3650m. Hierna rijden we weer de "echte" wereld, het plaatsje Uyuni genaamd, welcome to Bolivia!

Na al het natuurgeweld zijn we toe aan relaxing in wat leuke stadjes en cultuur snuiven. We besluiten naar Potosi te gaan, de hoogste stad ter wereld zo wordt gezegd. In de bus zitten we naast een Braziliaans/Nederlands stel waar we erg mee kunnen lachen, met als gevolg dat we tijdens de 3 stedenbezoekjes veel gezelschap hadden. Potosi wordt ook wel de zilverstad genoemd. Bekend om een heuvel aan de rand van de stad die zoveel zilver heeft opgeleverd dat je hiermee een brug naar Spanje had kunnen aanleggen. Iets minder spannend kozen de Spanjaarden ervoor hiermee de eerste muntmakerij in de wereld te beginnen, die we hebben bezocht. Potosi is dus de bakermat van het geld dat wij nu kennen en in veel opzichten ook wel de fundering van onze reis (misschien wat ver gezocht;-)). In ieder geval genoeg over geld geluld, we lijken wel Nederlanders... Door naar Sucre, de sprankelende hoofdstad waar we op 30 april een oranjefeest voor onze Koninginnedag meepikken. Ja dat kan alleen hier nog:-). Op 1 mei vieren we vervolgens arbeidsdag met een optocht vol muziek en traditionele klederdracht, dat je hier sowieso nog veel gedragen ziet. Als uitsmijter brengen we een paar dagen door in de stad La Paz, voornamelijk bekend om haar ligging in een vallei op grote hoogte. De skiliften over de grote stad geeft je dan ook het beste een beeld van de stad. Tja in steeds meer steden zien we ze terug die niet bepaald sneeuwachtig zijn.

Met Rio de Janeiro hoog op ons lijstje te hebben toegevoegd en afscheid van onze Braziliaanse vrienden, is het de hoogste tijd voor actie. En dat kun je krijgen vanuit La Paz met 64km downhillen (met mountainbike een berg afdalen, het liefst zonder te trappen) van de befaamde death road. En de naam zegt het al hier zijn her en der wat ongelukjes gebeurd. Maar eigenlijk is het gewoon een zandpad, dus goed te doen! Als je kunt fietsen (sturen/remmen dan...) tenminste, anders heb je wat afgronden naast je van 600m+. Maar de gidsen doen goed hun best ons voordat we beginnen te kalmeren, qua snelheid dan, met verhalen over minder goed aflopende fietstochtjes in hun rijke carrière van de afgelopen 11 maanden. Maar na een shotje sterk spul op 4700m is iedereen er klaar voor. Dit ritueel waar eerst de grond een slokje krijgt hebben we btw eerder meegemaakt om moeder natuur gunstig te stemmen/eren. Op naar de warme jungle en verkoelende rivier op 1100m met 3 andere meiden, 2 gidsen en een busje sterk! Echt super om te doen en met de te brute speciale downhill-fietsen met voor-/achtervering en schijfremmen gaat het bijna vanzelf. 

Hoewel vies, warm, vol met muggen en andere rare beesten, je wilt natuurlijk niet in Zuid Amerika zijn geweest zonder een stap gezet te hebben in DE jungle in de Amazone! Hiervoor vliegen we naar Rurrenabaque. Echt een typisch jungle dorpje zoals je je voorstelt en de vlucht is al een belevenis op zich. We lopen namelijk op het vliegveld La Paz alle grote jets voorbij en een super klein vliegtuigje voor 18 personen wordt aangewezen. "Daar ga ik echt niet in" is direct de reactie van Jasmijn. Waarna ik nog vrolijk zeg, komt goed, ondanks dat ik er zwaar gebukt in moet kruipen. Maar met hevige turbulentie zo de cockpit inkijkend, terwijl 1 of ander piepalarm afgaat en je de piloten heel serieus aan de slag ziet gaan, krijgt iedereen klamme handjes. Gelukkig was het maar een uurtje vliegen en komen we al snel aan op het strook asfalt in de bush. Na een ritje met de "airportbus" door de blubber, komen we aan in het vliegveld ofwel een wachthuisje, bagage drop, veiligheidscanner en wat kippen, varkens en een hond in één. Met twee Zuid Afrikaanse meiden en onze lokale held Louis gaan we vier dagen de jungle en pampas (moeras) in. De eerste twee dagen en avonden gaan we te voet de jungle in. Louis weet ons echt alles te vertellen over allerlei maffe planten en spotten we wilde zwijnen, papegaaien, enorme tarantula spinnen en felgekleurde. giftige slangen. Heerlijk zo slapen midden in de jungle onder enkel een muggennetje... Maar de waanzinnige geluiden in de nacht maken alles goed! Via een eigen gemaakte vlot gaan we over de ruige, typisch bruine jungle rivier richting de pampas. De pampas doorkruisen we in zo'n lange uitgeholde boomstam boot en gaan direct met wilde rivierdolfijnen zwemmen en spelen. Om s'avonds het eten wat aan te vullen vangen we wat piranha's met koeienvlees en met schemering spotten we vele kaaimannen. Wij begrijpen nu waarom het in deze volgorde werd gedaan;-). De laatste dag relaxen we wat aan de oever in onze "luxe" hut met hangmat en spotten later op de dag nog wat apen en capibara's (lijken op enorme, schattige bevers). 

En ticket naar Bolivia al geboekt?

Wist je dat:
- de traditioneel geklede vrouwen in Bolivia hun bolhoedjes recht dragen als ze getrouwd zijn en scheef zetten als ze vrijgezel of weduwe zijn (dat is handig he mannen);
- je de kinderen hier niet hoort jengelen of huilen en zij zich vaak de hele dag, ook tijdens bijv. de straat vegen!, door hun ouders in een doek op hun rug laten rond dragen;
- het vrij normaal is je afval gewoon uit het raam van de bus te gooien;
- twee Bolivianen gemiddeld ongeveer net zo groot als Geert zijn.

 

Foto’s

3 Reacties

  1. Roy Raaijmakers:
    23 juni 2015
    En als ze geen hoed dragen?
  2. JP:
    23 juni 2015
    Roy, dan moet je uitkijken, dan is het een vent!
  3. Evelien:
    24 juni 2015
    Oohhh wat een gave verhalen en foto's!!!!